Αίθρα Λυκουρέζου: Μεγεθύνουν το πένθος οι άνθρωποι γύρω και η κοινωνία που δεν σε αφήνει να πενθήσεις
“Σε αυτό το κομμάτι νομίζω ότι ζοριζόμαστε κάποιοι πιο πολύ” διευκρίνισε η Αίθρα Λυκουρέζου.
Για την αείμνηστη μητέρα της, Ζωή Λάσκαρη και τα επτά χρόνια που δεν μπορούσε να μπει σε θέατρο λόγω της απώλεια της μίλησε από καρδιάς η Αίθρα Λυκουρέζου όταν συνάντησε την Αθηναϊδα Νέγκα στο πλατό της τηλεοπτικής της εκπομπής «Καλύτερα αργά» στο Action 24.
«Έχω παίξει στο θέατρο με τη μητέρα μου, έχω παίξει και χωρίς τη μαμά, έχω στήσει παραστάσεις μουσικοχορευτικές και γενικότερα έχω μεγαλώσει μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό. Απλά μικρότερη δεν είχα το τσαγανό να το κάνω γιατί είχα πάντα την εικόνα της μάνας μου, που ήταν αυτή που ήταν και ντρεπόμουν.
Κάποια στιγμή όμως μου είπε η μητέρα μου, «πρέπει να το κάνεις και θα το κάνουμε μαζί». Έτσι και έγινε. Θέλω να ξανακάνω πράγματα στο θέατρο, τώρα κάτι ετοιμάζω για το φθινόπωρο αλλά δεν μπορώ να πω ακόμα. Επτά χρόνια τώρα που λείπει η μάνα μου, δεν είχα μπει ούτε καν σε θέατρο.
Δεν μπορούσα καθόλου, με έπνιγε. Ενώ ήταν ένας χώρος πολύ ευχάριστος, με έπνιγε» εξομολογήθηκε αρχικά η κόρη της αείμνηστης ηθοποιού.
«Νομίζω πως το πένθος το μεγεθύνουν οι άνθρωποι γύρω σου, οι οποίοι θέλουν να είσαι καλά γρήγορα. Και η κοινωνία που δεν σε αφήνει να πενθήσεις, έτσι όπως θα έπρεπε να πενθήσεις.
Δηλαδή «πρέπει να είσαι καλά και χαρούμενος», «πρέπει να το ξεπεράσεις γρήγορα και να πάρεις κάτι για να είσαι καλά». Σε αυτό το κομμάτι νομίζω ότι ζοριζόμαστε κάποιοι πιο πολύ»
«Δεν έχω ιδέα πότε ξεπερνάμε τον χαμό ενός γονιού, στον καθένα νομίζω ότι είναι διαφορετικό. Εμένα είναι με κύματα. Δηλαδή τον πρώτο καιρό το βούλωνα, γιατί έκανα πράγματα, μετά μου βγήκε και με πλάκωσε για δυο χρόνια.
Μετά ήμουν καλύτερα, μετά πάλι είχα κάποιες στιγμές. Δεν μπορώ να πω πως «πάει και τελείωσε», δεν νομίζω ότι συμβαίνει αυτό το πράγμα» συμπλήρωσε, ακόμα, η Αίθρα Λυκουρέζου .
To άρθρο Αίθρα Λυκουρέζου: Μεγεθύνουν το πένθος οι άνθρωποι γύρω και η κοινωνία που δεν σε αφήνει να πενθήσεις δημοσιεύτηκε στο NewsIT .
